چه تنها میروی غمگین،به سوی خیمه ها، برگرد        پریشان بال، زخمی، قاصد خون خدا، برگرد

نمی دانم چه در سر داری، امّا خوب می دانم        که در می مانی آنجا از جواب بچه ها، برگرد

تو با این چشمها،این چشمهای خیس وخون آلود        به آتش می کشی چشمان اهل خیمه را، برگرد

چه خواهی داد پاسخ؟ پرسش اهل حرم این است        «چرا برگشتی ازهنگامه، کو بابای ما؟» برگرد

گـلویی تـشنه بر بالای نی شوق اذان دارد        معـطّر گشته دشت از این اذان آشنا، برگرد

وآن سوتر صدایی مبهم، امّا آشنا جاری است        گلی گم کـرده زینب در میـان نیـزه ها، برگرد

تو را تن پوشی از زخم است و درمیدان تنی صد چاک        که مرهم می نهد این زخم های کهنه را؟ برگرد